Psychotherapie (uitgelegd) voor kinderen en jongeren

Een psychotherapeut is iemand die helpt wanneer iemand het moeilijk heeft of iemand bezorgd is over iemand van het gezin. Soms zijn het ouders die bezorgd zijn over één van hun kinderen of over de partner. Maar dit kan ook iemand van de school of de omgeving zijn. Dit kan bezorgdheid zijn omdat het kind of de jongeren erg vaak verdrietig is en veel weent. Of omdat hij of zij vaak boos is, en veel ruzie heeft met anderen. Of omdat het kind of de jongere vaak bang is van bepaalde dingen. Dit kan zijn omdat het kind moielijke dingen heeft meegemaakt, zoals spanningen na een scheiding, of er is iemand gestorven in de omgeving van het kind. Soms hebben kinderen hoofdpijn of buikpijn, maar vindt de dokter niets. Soms kunnen ze niet goed slapen.  Sommigen kunnen moeilijk stil zitten of zich niet goed concentreren. Sommige kinderen kunnen moeilijk vrienden maken. Soms gaan kinderen niet graag naar school. Soms voelen kinderen en jongeren zich zo slecht dat ze er liever niet meer willen zijn. Soms zijn er nog andere redenen waarvoor kinderen en jongeren komen.

We proberen samen te zoeken wat er allemaal moeilijk is voor een kind en wat kan helpen om te zorgen dat het terug beter gaat. Dat doen we door te praten, maar ook door te spelen of te tekenen. Al spelend, tekenend, pratend gaan we op zoek naar een oplossing.

Als we gaan praten en de psychotherapeut gaat vragen stellen, dan is het belangrijk om te weten dat er geen juiste of foute antwoorden zijn, alle antwoorden zijn altijd goed. De therapeut spreek af met de kinderen en ook met de volwassenen dat hij/zij alles mag vragen, maar dat zij zelf mogen kiezen of ze antwoorden of niet.  Ze moeten dus niet antwoorden als de therapeut een vraag stelt.

Ook belangrijk om te weten is dat wat er in de therapie verteld wordt niet zomaar wordt doorverteld. Soms vraagt een ouder bv. om eens met de juf of de meester op school te telefoneren, als het moeilijk loopt op school, maar dan bespreken we op voorhand wat er kan verteld worden. En dan vertelt hij/zij niet zomaar door wat er in de therapie verteld is. Ook als de psychotherapeut met kinderen apart praat, vertelt hij/zij niet zomaar alles door aan de ouders. Nu is het wel zo dat ouders meestal graag willen weten hoe het gaat met hun kind. Dan vertelt de psychotherapeut wel aan de ouders hoe hij/zij denkt dat het met hun kind gaat, maar hij/zij vertelt niet door wat het kind verteld heeft.